روزهای پسرانه

پیرو راه افتادن آریا اونم چهار دست و پا که این موجودات دوست داشتنی را به اهدافشان نزدیکتر می کند من باب کنجکاوی ناشناخته شان. بنده راه های ورود (2تا ورودی داریم) به آشپزخانه را بستم که بدینوسیله بنده و رامین عزیز دائم در حال پریدن از مانع می باشیم. همچنین جلوی میز تلویزیون را با بالش مستور کرده ام چرا که پسرک علاقه خاصی به کابل و پریز والبته دستگاه DVD پیدا کرده. همچنین میزهای شیشه ای را به گوشه ای از خونه منتقل کرده ام و جلوی بوفه و آینه شمعدان را هم با صندلی دیوار کشیده ام. خلاصه تموم خونه شده مقر فرمانروایی پسری. و البته باعث ترس من هم شده. قسمت عمده ای از خانه مان مزین به سرامیک می باشد که دائما نگران سر خوردن آریا می باشم. البته ش...

پاییز که از راه میرسه یه حال دیگه ای دارم. یه حس غریب و دوست داشتنی. انگار زندگی رو با تموم سلولهام حس می کنم. یه جورایی پاییز حالمو خوب می کنه. راحتتر نفس می کشم. آرومتر میشم. یاد خاطرات بچگی و مدرسه می افتم. دوست دارم همش برم جلو پنجره و نفس بکشم. پاییز را بستای و طیف طولانی رنگهای زرد را و بادهای در هم کوبنده را .... سرما خوردگی آریا بهتر شده و روز به روز مستقلتر میشه و کمتر به پر و پای من می پیچه. حرفامو به دقت گوش میده وقتی ازش می خوام بذاره به کارام برسم بعد به اون خیلی منطقی کنار میاد و میره سراغ کار خودش. این روزا دیگه کمتر با کالسکه میریم بیرون. دیگه شبا اونم با رامین عزیز میریم پارک. واکسن 18 ماهگی رو زدیم. خدا رو ...